Logboek voor het nageslacht, zaterdag 30 oktober 2021.
Heel wat lokale gemeentebesturen zitten hardstikke verveeld met de coronapas. Heel wat burgemeesters zeggen niet te hard te willen controleren, althans niet in het begin, en het 'gezond verstand' te laten meespelen.
Op zich klinkt dit positief, alleen heb ik er een zeer dubbel gevoel over. Gemeentelijke overheden hebben het recht niet de beslissingen van de overheden boven hen naast zich neer te leggen. Maar je kunt je natuurlijk afvragen wanneer er dan wél sprake mag zijn van 'gewetensnood' bij burgemeesters, schepenen, gemeente-ambtenaren, enzovoorts.
Mag je als overheidsvertegenwoordiger bijv besluiten weigeren uit te voeren wanneer die bepaalde grondrechten schenden, of wanneer die duidelijk de discriminatiewetgeving schenden? Of wanneer die gewoon ontmenselijkend zijn, of op geen enkele manier te rechtvaardigen?
We wéten intussen bijvoorbeeld dat een geprikte mens net evenveel viruslading verspreidt en andere mensen kan besmetten als een ongeprikte. Meer zelfs: in Vlaanderen worden de meeste besmettingen statistisch gezien doorgegeven door geprikten.
Los daarvan zet zo'n coronapas natuurlijk ook de inspanningen van zovele socioculturele organisaties met tientallen jaren terug: zo zien we een belangrijk deel van de bevolking met migratie-achtergrond opnieuw gereduceerd tot tweederangsburgers, die niet langer mogen sporten, bijeenkomen, jeugdwerk volgen, etc. Naast honderdduizenden andere burgers die belang hechten aan hun eigen natuurlijke immuunsysteem en hun lichamelijke integriteit.
Mijn eigen Gentse burgervader bijvoorbeeld. Wat voor ruggegraat heeft deze mens? Nu lijkt hij nog te sussen, en toont hij zich niet echt voorstander van segregatie in zijn stad. Tegelijkertijd lijkt hij te zeggen: "Bevel is bevel", en belooft hij alsnog de monsterlijke edicten en de invoering van de pasjessamenleving (zonder enige exitdatum!) uit te voeren, wat niet enkel een klap in het gezicht is van wie ervoor kiest om neen te zeggen tegen de 'vrijwillige' en voorlopig goedgekeurde (eerste, tweede, derde) mRNA-prik. Het is ook een vreselijke maatregel voor onze horeca en fitnesswereld, die verplicht worden politieman te spelen. Maar misschien verrassen onze gemeentelijke politici ons nog...
Wat mij misschien nog het meeste van al ergert, is de Stok achter de Deur, waar momenteel nog niet op gefocust worden. Wie als uitbater trouwe klanten oogluikend wél toestaat, die mag binnenkort rekenen op monsterboetes, verplichte sluiting, en zelfs gevangenisstraf. Café-uitbaters in Frankrijk die op 40 dagen tijd vijf keer weigeren om klanten te weigeren, vliegen alvast voor één jaar in de gevangenis, en moeten 45.000 euro boete betalen. Ongeprikte klanten die drie keer hun stamcafé binnenglippen in Frankrijk, betalen slechts 3750 euro boete, en krijgen zes maanden gevangenisstraf.
Wordt het niet langzaam tijd voor een flinke portie burgerlijke ongehoorzaamheid? En kunnen we onze gemeentelijke overheidsvertegenwoordigers niet wat meer aanzetten om de kant te kiezen van de menselijkheid en de verbinding, en samen te ageren tégen een pasjessamenleving, die mogelijks niét meer verdwijnt, en binnenkort niet enkel de toegang weigert voor de ongeprikten, maar ook de weigeraars van de derde, vierde, vijfde prik, én ook de 'ongehoorzamen' en de 'critici' de toegang ontzegt tot het maatschappelijke leven? Want dààr draait het om. Hier en nu. Aan ons de keuze.
