"I love the smell of napalm in the morning." Jongens en hun oorlogsspeeltjes.

In 1913, aan de vooravond van de eerste bloederige wereldoorlog, voorvoelden tal van vrijdenkers dat het Oorlogsdenken steeds meer mensen in de ban kreeg. Er was als het ware een innerlijke drang bij honderdduizenden naar een grootse vernietiging, een heroïsch bloedbad om alle muizenissen uit het eigen hoofd te halen en deel uit te maken van een epische strijd tussen Goed en Kwaad.

Aan de vooravond van 2026 voel ik die drang bij onze potentieel dienstplichtige bevolking en hun familieleden ab-so-luut niet, maar des te meer bij veel te veel politici en journalisten, beide beroepsgroepen traditionele dienaren van het grootkapitaal, dat in Oorlog enorm veel opportuniteiten ziet, waaronder: bevolkingsverdunning, roof van andermans grondstoffen, een reset van het ineenstortende financiële systeem, grote percentjes voor een kleine kliek wapenhandelaren, of simpelweg het ontwikkelen en uittesten van heelder nieuwe technologische speeltjes, etc.

Het doet me pijn.

Zo zien we Wouter Beke, voormalig Redder der Oudjes, die zich de afgelopen maanden keihard inspant om Europa oorlogsklaar te maken, en desnoods miljoenen Jongeren naar de Vleesmolen aan het Oostfront te sturen.

Of voormalig Vlaams nationalist Theo Francken, kind van de pacifistische Frontbeweging, en tegenwoordig dronken van de NAVO oorlogspropaganda, die niet gelooft in vrede of diplomatie, maar vuur met vuur wil bestrijden, tot het bittere eind. Iedere keer de Vijand over krachtiger wapens beschikt, wil en zal hij hen overtroeven, tot onze laatste cent en jongeman. Dàt noemen we nu de Logica van de Oorlog, en haar onvermijdelijke escalatie.

In zijn zog tal van 'onafhankelijke' experten als Kasper Goossens (De Morgen), Jens Franssen en Jan Balliauw (VRT), die helemaal mee lijken te gaan in de paranoia en 'noodzaak' tot militaire paraatheid.

Over NAVO-ophitser Mark Rutte ga ik het maar niet hebben; wie daar nog enig menselijk mededogen in herkent, mag voor mijn part dringend naar de dokter.

Tot hoever willen jullie gaan, jongens? Tot hoever?

Gaan we verder juichen wanneer nog meer (semi) Russische schepen worden aangevallen in de Zwarte en zelfs Mediterraanse Zee? Doen we het binnenkort ook in de Noordzee, boven of onder water?

Gaan we de Russische enclave Kalinigrad blokkeren, en de Russische Beer ziedend maken? ("Oops!")

Gaan we een 'false flag' operatie (zogezegd tegen de navo) geniepig ondersteunen, waarbij we een aanleiding vinden om de oorlog open te trekken tot Warschau, Parijs, Brussel en Londen?

Gaan we doelwitten op Russich grondgebied bestoken, met Belgische F16's of Britse langeafstandsraketten?

Gaan we experimenteren met biologische oorlogsvoering op Russen, nu we toch bezig zijn?

Of gaan we lekker verder tot op het spelniveau van kernwapens? Remember: in Europa hebben we de beschikking over een 290-tal Franse en een 250-tal Britse kernwapens. Rusland heeft er 10 (tien) keer meer. "Wie niet waagt, niet wint"?

Binnen de Europese Unie wordt het stilletjes aan strafbaar om de patserij van de NAVO be bekritiseren, zoals de recente 'administratieve' veroordeling van de Zwitserse ex kolonel en navo medewerker Jacques Baud duidelijk aantoont. Deze man mag niet langer de Europese Unie bezoeken, en zijn rekeningen kunnen ieder moment geblokkeerd worden. En dit ENKEL omdat hij de navo-retoriek publiekelijk in vraag durft te stellen. Tja, Zo gaat oorlogslogica natuurlijk.

Welnu, voor zolang ik een stem heb, digitaal en offline, zal ik mij uitspreken tegenover dergelijk moorddadig oorlogsdenken. Een andere wereld is mogelijk, een andere, menselijker samenwerking met de Russische bevolking, een ander economisch model, en een mooi therapeutisch parcours voor die mannen die hun eigen lul menen te herkennen in al die mensonterende kanonnen en raketten, in al die moorddrones en robothonden.

En aan de toekomstige dienstplichtigen zeg ik graag: verzet je. Een oog voor een oog maakt de ganse wereld blind. En zij die vrede willen, zijn in de grote meerderheid. Mijn steun heb je.