top of page

Gentenaars wijzen Smart City af

Ik droomde vannacht dat ook het stadsbestuur van Gent, zonder enig referendum, ervoor had gekozen om een 'Smart City' te worden.





Burgers werden 24/24 gevolgd met Smart Camera's, met nummerplaat- én gezichtsherkenning. In iedere winkel, café, museum, school, stadsdienst of cinema moest je je QR-code tonen om binnen te mogen, en de rest van je bewegingen én betaalverkeer werden getracked via je Smart Phone'. Al je wandelroutes en ontmoetingen werden opgeslagen, en er werd verzekerd dat die gegevens privé waren, althans zolang je van geen stoute dingen werd verdacht.


De stad kon zogezegd eindelijk rustig ademhalen, want wie onmaatschappelijk gedrag vertoonde, zoals het moedwillig verspreiden van fake news of andere subversieve boodschappen, verloor meteen haar groene vinkje voor enige tijd, zodat de rest van de bevolking beschermd werd, en de dader eens heel diep kon nadenken over zijn incivieke gedrag.





In tijden van pandemie-dreiging of sociale onrust, moesten de burgers binnen de Smart City Gent voor onbepaalde tijd in hun eigen huis of eigen wijk blijven, maar dat was op zich helemaal geen probleem. Sociale contacten bleven immers gewaarborgd, soms offline, maar vaak ook gewoon online, lekker veilig en smetvrij. Ondanks de regelmatige avondklokken konden burgers 's avonds gewoon gezellig verder (online) borrelen met elkander. Wijs! En ook Oma werd natuurlijk niet vergeten, en geregeld virtueel bezocht door haar kleinkinderen.


Het nachtleven schoot er weliswaar bij in, maar aangezien al dat alcoholgebruik toch maar om problemen vroeg, was het protest hier tegen uiteindelijk minimaal. Het bleek ook beter voor het klimaat. Net zoals het verdwijnen van de kleine handelaars.


De voorheen fiere Gentenaars schikten zich uiteindelijk in hun lot, met hulp van de stadsdiensten, de massamedia en de technologie, die meer en meer het gerechtelijk apparaat kon vervangen, zonder enige zweem van corruptie. En door het onvermoeibare gekakel van een klein groepje academici, dat uitentreure bleef herhalen hoe het leven in dergelijke openluchtgevangenis werkelijk het summum was van het sociale en ecologische Deugen. Vrijheid was immers zo rechts als de pest, de Smart City maatregelen zorgden eindelijk voor rust en Vrede, en de persdiensten zorgden dagelijks voor de juiste versie van de Waarheid.



En toen werd ik gelukkig wakker, en besefte ik voldaan dat de Gentenaars nooit ofte nimmer zo'n Smart City zouden toestaan, toch niet waar het hun eigen vrijheden en het karakter van hun rebelse stad zo hard beknot. Zij koesteren immers hun grondrechten, het vrije ondernemerschap en de privacy, en willen hun stad lekker bruisend en divers houden, een zoemende bijenkorf, met geregeld een hoek eraf. Hell, yeah!


Toch?




Comments


bottom of page