Er hoéft helemaal geen Oorlog gevoerd te worden tegen het Virus, Er is een andere weg!
Ik heb daar diép over nagedacht, en verklaar mij vol overtuiging gewetensbezwaarde in deze Oorlog-zonder-einde.
We hoéven geen verdere tweedeling en polarisering in onze samenleving, in onze sport- en jeugdclubs, in onze toneelgezelschappen, onze scholen en families.
We hoéven geen bejaarden die dolen door de straten, eenzaam en doodsbang, alle contact verstopt achter dat masker.
We hoéven geen verder afsterven van onze rijke culturele cultuur, van onze horeca, gereduceerd tot vijandige pasjes- en maskercontroleurs.
We hoéven geen honderdduizenden uitgeputte kinderen en jongeren én leerkrachten die weeral eens opzien tegen een wegsteken van hun gelaatsuitdrukking en diepste expressies op school en elders. Voor hoelang trouwens?
We hoéven geen honderdduizenden werknemers die opzien tegen een winter (en lente?) weg van het fysieke contact van hun collega’s. Achter een steriel, verlammend, verdovend scherm.
We hoéven geen zorgpersoneel dat het kotsbeu is om helemaal ingepakt in plastiek hun ‘wérk’ te doen, of afscheid te nemen van stervenden die hun eigen bloedverwanten niet mogen zien.
We hoéven geen crèches waar kinderen van ongevaccineerden zelfs niet mogen aangeraakt worden wanneer ze wat ziekjes zijn.
We hoéven geen honderduizenden winkeliers die nog een winter en lente hun gezicht, hun wézen moeten verbergen achter een lapje dat amper helpt, maar wel het meeste menselijke contact weghaalt.
We hoéven geen moegeteigerde politie-agenten die de samenleving en haar inwoners mee in de Pas moeten krijgen.
We hoéven geen groeiende groep burgers wiens geloof en vertrouwen in media en politiek volledig is weggespoeld.
We hoéven geen échte wetenschappers die voortdurend op hun lippen moeten bijten, met een dreigende schorsing boven het hoofd wanneer hun opinie of onderzoekswerk afwijkt van wat moét gezegd worden.
We hoéven geen tienduizenden familieleden van ongeprikt zorgpersoneel die momenteel in grote angst en twijfel leven.
We hoéven geen verplicht tweejaarlijks prikabonnement tot 2025, te beginnen vanaf zes maand oud.
We hoéven geen eenzame gehospitaliseerden, gevangenen, hoogbejaarden die omwille van de zoveelste maatregel hun geliefden vele maanden na elkaar niet mogen zien, laat staan aanraken.
We hoéven geen huwelijken, begrafenissen, feesten, religieuze diensten achter maskers en vanop ‘veilige’ afstand.
We hoéven géén 100.000 pijnlijke stokken in de neus, iedere dag opnieuw.
We hoéven geen verdere oorlog tegen de menselijkheid.
Want….
We kunnen de zorg écht wel opschalen, en dat kost maar een fractie aan wat het installeren van al die pasjes en controles en sluitingen kost. En we kunnen onze helden van de zorg betrekken in het beleid, hen deftig verlonen, hen zélf laten kiezen wat voor risico’s ze willen lopen, en hoe zij de zaken bekijken.
We kunnen onze IC’s ook ontlasten door goed na te denken of dat echt de beste plaats is voor hoogbejaarde, stervende mensenwezens (zie naar Nederland).
We kunnen onze artsen meer betrekken in de eerstelijnszorg, zodat zij zélf kunnen kiezen wanneer een covidzieke een hospitaalbed nodig heeft, en welke eerste behandelingen het beste helpen. Inzetten op thuiszorg kan hier een groot verschil maken, én zorgen voor extra tewerkstelling in onze platbespaarde zorg.
We kunnen kijken hoe ze het bijvoorbeeld aanpakken in Zweden en tal van andere landen, met gezonde maatregelen zonder dwingelandij.
We kunnen verder inzetten op ventilatie, wat al in de lente van 2020 werd rondgeschreeuwd, maar amper werd serieus genomen.
We kunnen inzetten op een écht gezondheidsbeleid, waarbij wordt gewerkt aan het wegwerken van ongezonde levenswijzen, voldoende bewegen, gezond eten, positief denken, chronische angst vermijden en inzetten op voldoende inname van onder meer Zink, vitamine C en D.
We kunnen experten bijeenbrengen om te zien in welke gevallen het gebruik van onder meer Hydroxychloroquine, Ivermectine en tal van andere patentvrije, goedkope en werkzame geneesmiddelen en behandelwijzen in specifieke gevallen kunnen worden toegediend, ten einde onnoemelijk veel leed te helpen besparen.
We kunnen een pers gebruiken die opnieuw kritisch is, niet vastgeklikt zit in een Oorlogsdenken zonder eind, en durft vragen te stellen bij de wérkelijke belangen die een aantal politici en officiële experten nu eigenlijk verdedigen.
We kunnen ons, als bevolking, begeven in tienduizenden cirkels, om elkanders verhalen te horen, vol verdriet, kwetsbaarheid en hoop, en die verhalen vergelijken met de zogenaamde ‘stem van het volk’ die oude media en politici beweren uit te spreken. En onszelf eraan te herinneren dat de politici in de eerste plaats naar het volk moeten luisteren, en niét omgekeerd.
(En één extraatje: we kunnen onze dokters en prikpromotoren ernstig vragen naar de mogelijke effecten van de (mRNA)productie van spike-eiwitten in onze haarvaten, en de mogelijke correlatie met kleine en grotere bloedstollingen in diverse organen, op korte en langere termijn)
Ik doe dus niét mee aan deze Oorlog. Ik ga voor zorg, voor menselijkheid, voor gezond verstand, voor Schoonheid, Vrijheid, Waarheid en Liefde. Nah!
