Er is iets merkwaardigs aan de hand. De laatste jaren word ik precies steeds meer geconfronteerd met allerhande Experten die op voorhand al wéten hoe een deel van onze toekomst eruit zal zien. Ze hebben het hier niet over politieke keuzes, of doelstellingen van burgerbewegingen, maar over een soort 'natuurlijke evoluties van het menselijke wereld' of zoiets. De wereld van de toekomst lijkt precies al gekend. En die gaat niét bepaald de richting uit van de dromen van onze hippies of néorurales of Agalev'ers van weleer.
Men spreekt bijvoorbeeld over de 'nood' aan steeds meer doorgedreven digitalisering en minder menselijke interactie met dienstverleners en educatoren, over perfecte wifi in de meest afgelegen woestijnen en oerwouden, over artificiële intelligentie die onze samenleving 'veilig' zal maken (via smartcamera's, digitale ID's, CBDC-geld, pasjes, surveillance van de echte en de digitale wereld), over 'vierde industriële revoluties', over nanotech (de beheersing van de moleculaire wereld), over biotech (de beheersing van de biologische wereld, en hopelijk ooit de Overwinning op de Dood).
Men weet al dat we gaan voor "net zero" en wellicht zoveel mogelijk veganistisch en in lijn met de Ontwikkelingsdoelen van Agenda 2030. Men heeft het over een Mondiale Stakeholdersamenleving, waar de belangrijkste beslissingen (oorlog, gezondheid, energie, migratie, klimaat, milieu, financiën, transport, surveillance,...) worden genomen door internationale organen waar de grootste bedrijven en investeerders aan het roer zitten, maar waarin de belangen en wensen van die laatsten vertaald zullen worden door Experts allerhande. En men heeft het over Media die vrij zijn van Desinformatie, en de Waarheid en niets dan de Waarheid zullen brengen.
Rewilding wordt wellicht één van die trends, en daarvoor mogen best wat privégronden van kleine boeren onteigend worden. En zo vertolken onze politici en grootste filantropische instellingen binnenkort ook nog eens de stem van onze natuur, naast die van ons. Toch?
En dan is er nog de visie op de Mens, natuurlijk.
Die mens zal volgens verschillende Experts zich meer en meer aangetrokken voelen tot de Metaverse, een digitale omgeving waarin die zich o zoveel vrijer zal kunnen bewegen dan in de werkelijke wereld. De Mens kan zich als het ware een Godheid voelen, in het diepst van zijn, haar of hun gedachten, zolang die maar vastgeplugd zit aan het Internet of Things. Hoe meer we werken, communiceren, reizen, optredens meemaken, op café of theater gaan, sporten, flirten in de digitale wereld, hoe makkelijker de analoge wereld ook wordt om te besturen, te controleren, veiliger te maken, te redden. Een dystopie voor sommigen, maar misschien wel een utopie voor velen? Al dat écht sociale verkeer wordt toch wat gevaarlijk. Of minstens stresserend.
Is een Megalopolis niet iets enorm aantrekkelijks dan (zie video hierboven)? Grote, klimaatvriendelijke, instagramwaardige megasteden, omringd door een exotische wildernis vol roofvogels, wolven, lynxen, bevers en beren? Op safari in Europa? Niet ondenkbaar binnen enkele decennia...
Wie heeft nog een groot huis of tuin vandoen, wanneer je met je digitale oogkleppen op terug kunt keren naar de eeuw van de Romeinen, of naar Woodstock in 1969, of alle eilanden in Tahiti kunt bezoeken, alsof je er echt bent? Veilig, veilig, veilig. Zowel digitaal, als analoog.
En in die steden zal er zeker en vast de mogelijkheid zijn om elkaar nog analoog te ontmoeten, maar dan liefst wel volgens de geplogenheden van de sociale aanvaarding. Niet te luid, niet te enthousiast, niet te frivool, niet te losbandig of te vrij denkend. Tenzij binnen in je slaapkamer. Big brother will be watching you, via smart camera's, digital ID's en CBDC's, sociale en koolstofkredieten.
In Saoedi-Arabië zijn ze begonnen met de aanleg The Line, een nieuwe, futuristische grootstad, op één lijn. Het symbool van decadente overmoed voor velen, een gedurfde stap naar een toekomst vol digitale übermenschen, volgens anderen. (google bijv Yuval Harari, neuralink,....).
En in onze contreien zwellen de geruchten steeds meer aan over een soort internationaal stedelijk netwerk, dat stukken van Nederland, Vlaanderen, en Noord Rijn Westfalen in Duitsland bedekt: de TriStateCity. Dit wordt een nieuw bestuursmodel, waar lokale regeringen het niet langer voor het zeggen hebben, maar wel allerhande (rijke en machtige) Stakeholders, geschraagd door Experten allerhande. En die lijken dat nù al vorm te geven, te scheppen. Een heerlijke nieuwe wereld aan de horizon?
Grote steden lijken niet te stoppen, zeker als de toekomst al zo vast staat als wordt beweerd...
.... (zucht)?
Awel, er zal volgens mij altijd een mogelijkheid zijn om die supertechnologische supersteden, als ze ooit leefbaar en duurzaam blijken te zijn, te ontwijken, samen met hun volgcamera's, hun carbon credits, hun regelmatige lockdowns en schel klinkende drones.
Er zullen altijd dorpjes, of bossen of woestijnen of valleien of andere plaatsen zijn, waar Free Folk of Wilden elkaar terugvinden, aan kampvuren of uitwisselingscirkels. Dansend, schreeuwend, flirtend, ruziënd, onderhandelend, zorgend, zoekend, strompelend, uitvindend, levend, in wisselwerking met een wijze, prachtige, en soms wrede natuur. 'Wilde' Mensenkinderen waarover zowel sprookjes als horrorverhalen verteld worden in de steden.
Hoe citeerde Aldous Huxley de Wilde ook al weer, zo'n 90 jaar geleden, in zijn toekomstroman over de Heerlijke Nieuwe Wereld, een wereld zonder gevaarlijke virussen of stikstofoverschot of Desinformatie of klimaatverandering of stoute Russen, of eigen verantwoordelijkheid?
"Maar ik wil geen comfort. Ik wil God, ik wil poëzie, ik wil echt gevaar. Ik wil vrijheid, ik wil goedheid, ik wil zonde.... Okay dan,” zei de Wilde uitdagend, “ik claim het recht om ongelukkig te zijn.” “En niet te vergeten: het recht om oud en lelijk en impotent te worden; het recht om syfilis en kanker te hebben het recht om te weinig te hebben om te eten, het recht om lui te zijn; het recht om te leven in constante vrees voor wat er morgen kan gebeuren; het recht om tyfus te krijgen; het recht om gemarteld te worden door vreselijke pijnen van alle slag.”
Er was een lange stilte.
“Ik claim het allemaal, “ zei de Wilde uiteindelijk.
En ook in de supersteden gaat het Leven zich steeds opnieuw manifesteren, en aan de Controle en de Uniformiteit en de digitale gevangenis ontsnappen. Nieuwe, mooie verbanden en verhalen zullen steeds weer opduiken. Daar geloof ik rostvast in.
Leve het Leven! (voor wie het aandurft)
