Hoe een minister tegen Volksgezondheid de strijd aanbindt tegen horeca en cultuur. En waarom we dit niet moeten laten gebeuren.
De laatste decennia verdween het grootste deel van onze kleinschalige landbouwers. De verplichte investeringen rond voedselveiligheid en tal van andere maatregelen, deden velen de das om, naast de 'race to the bottom' die een steeds groeiender agro-industrie in gang zette. Dit was zo in het Westen, en nu is dit volop bezig in het Zuiden van onze globe.
De laatste decennia verdwenen het grootste deel van onze zelfstandige winkeliers en kleine bedrijfjes, om dezelfde redenen. En terwijl de agro-industrie de ministers van Landbouw influisterde wat het beleid diende te zijn, waren het de grote supermarktketens en de industriële lobbygroepen die via de bevoegde ministers de verplichte maatregelen en administratie zo duur maakten, dat de meeste 'kleintjes' in hun sector het uiteindelijk opgaven. Zo werd het marktaandeel van de grootste bedrijven steeds groter, op een systematische manier, met alle hulp van de overheid. Kent U nog vele kleine winkeliers in de Veldstraat, de Meir of de Nieuwstraat?
We zien één en dezelfde tendens in de uitgeverswereld, de geneeskunde, de voedingsindustrie, de reclamewereld, de technologiesector, de financiële sector en ga zo maar door. De wereld rond.
Eén van de gulden regels van het woekerkapitalisme, ofte Neoliberale Globalisering, is dat de grootsten steeds hebzuchtiger worden, en alle mogelijke middelen inzetten om de kleintjes 'uit de markt' te stoten, om zo zelf meer koek op te eisen. Dat doen ze onder meer door politieke overheden naar hun hand te zetten. De besluitvorming op Europees niveau toont dit glashelder aan: hier is al lange geen sprake meer van democratie; gelijk welke Europees Commissaris bevoegd wordt over een sector: steeds zal het Europese beleid vooral vriendelijk zijn voor het grootkapitaal. Zo gaat dat, in de échte wereld van de macht. En al zeker de afgelopen decennia. Daar wordt echter amper journalistieke aandacht aan besteed. Te saai, te complex, of te gevaarlijk?
Een deel van het gevoerde coronabeleid past perféct in deze analyse. Dankzij een deel epidemiologisch onverantwoorde doch economisch logische coronaregeltjes, verdubbelde het bezit van de tien rijksten ter wereld tijdens de pandemie, terwijl het inkomen van de meeste aardbewoners er flink op achteruit ging. Wat wil je, wanneer tijdens de opeenvolgende lockdowns, quasi alle zaken van kleine zelfstandigen verplicht moesten sluiten, terwijl de supermarktketens en de Amazons, Zalando's en Bols van deze wereld inkomsten als nooit tevoren kenden. Dit was niét het resultaat van een virus, maar wél van duidelijke politieke beslissingen, die in de Westerse wereld trouwens merkwaardig gelijklopend waren, ondanks het feit dat ze epidemiologisch dus niét te verantwoorden zijn.
Vijf maand geleden schreef ik al een blogpost over de wurggreep die de Belgische overheid had over de horeca in ons land, en over de 'plannen' om ook in de wereld van de horeca en de cultuur te zorgen voor een massale uitloop, en een 'vijandige overname' door grotere ketens. Uiteraard moet die moedwillige transfer van welvaart van de kleine zelfstandigen naar de grotere ketens verdoezeld worden, dus regent het weer termen als 'veiligheid', 'zorg', ' solidariteit'. We doen het voor oma, voor de klant, voor het personeel. Daarom dat het de minister van Volksgezondheid is die de horeca nu weer op verder op de knieën dwingt, en bijvoorbeeld niet de minister van economie.
Eerst waren er de sluitingen, toen de absurde regels, toen het pasjessysteem dat enkel geprikten mocht binnenlaten, op straffe van monsterboetes. Ik vermoedde toen al dat dat nog maar het begin was van een bitse strijd tegen de kleine zelfstandigen in horeca en cultuur.
Je hoefde er maar de analyse van het Wereld Economisch Forum (het clubje van de allerrijksten) over te lezen, in een boek dat verscheen in het prille begin van de pandemie, om af te leiden wat het grotere plaatje was. Hier twee citaten uit The Great Reset, van Klaus Schwab en Thierry Malleret (gepubliceerd in juni 2020) :
“In Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, schatten verschillende stemmen uit de industrie, dat mogelijks tot 75% van de onafhankelijke restaurants de lockdowns en opeenvolgende socialdistancing maatregelen niet zullen overleven. De grote ketens en fast food giganten zullen dat wel doen. Hieruit volgt dat grote bedrijven groter gaan worden, terwijl de kleine bedrijven zullen krimpen of verdwijnen."
"Hotels, restaurants, vliegmaatschappijen, winkels en culturele ontmoetingsplaatsen in het bijzonder, zullen gedwongen worden om dure wijzigingen aan te brengen in de manier waarop ze hun diensten leveren, zodat ze zich kunnen aanpassen aan een postpandemisch nieuw normaal dat hen zal dwingen om drastische veranderingen aan te brengen zoals extra ruimte, regelmatige reiniging, bescherming van personeel en technologie dat de interactie van klanten met het personeel beperkt.” (pg 134)
En nu zien we weeral een tipje van de sluier:
Begin april 2022 kondigt Minister tegen Volksgezondheid FVDB aan dat horeca en cultuur verplicht worden om over te gaan tot dure investeringen in de luchtkwaliteit. Wie dit niet wil of kan doen, zal rapper gesloten worden tijdens de volgende lockdowns (want die komen er aan, dat lijkt het plan). Helpt het niet tegen corona, dan wel tegen de griep of tegen andere kwaaltjes, zo is de redenering.
Mag ik een ironisch voorstel doen aan onze minister, en aan de parlementsleden die zijn decreet gewillig en kritiekloos zullen volgen?
Waarom stoppen bij luchtkwaliteit?
Waarom de klanten niet beschermen tegen het personeel, en vice versa? Dit kan onder meer door niet langer ouderwets te bestellen aan de toog, maar via hygiënische schermen of zelfs met coronaproof robots.
Waarom de klanten niet beschermen tegen elkaar, door te hameren op social distancing en zoveel mogelijk aparte units te installeren?
Waarom klanten niet zoveel mogelijk aanzetten om een online bestelling te doen bij hun favoriete restaurant, en het veilig thuis te laten leveren? Zo creëer je ook meer (onderbetaalde) jobs bij Deliveroo en co.
Waarom geen ban op vies cash geld? En uiteraard iedere ochtend totale desinfectie van alle oppervlakten in café, restaurant of theaterzaal.
Horecapersoneel dat toch niet anders kan dan in fysiek contact komen met de klant, en koppig verder wil werken in deze sector, raden wij aan om negen maand per jaar in hazmat-kostuum rond te lopen. Voor hun eigen veiligheid, en die van de klanten.
En mensen die niet dubbel geboosterd zijn, worden vanaf het najaar sowieso de toegang ontzegd, toch?
Gelukkig zijn intussen de meeste theatervoorstellingen, films en lezingen perfect veilig en gezellig thuis te bekijken. En dat is nog beter voor het klimaat ook!
Soit, ik geloof niet dat het zover zal komen.
Meer en meer mensen ontwaken uit de pandemiesprookjes die hen zijn verteld. Mensen beginnen te snappen hoe belangrijk gemeenschap is, en écht intermenselijk contact, zonder scherm. En lokaal ondernemerschap.
De pandemie werd en wordt misbruikt om een decennialange traditie verder te zetten, waarbij het grootkapitaal hongerig blijft, en alle mogelijke politieke middelen blijft inzetten om haar koek steeds groter te maken. Waardoor steeds meer mensen slechtere arbeidsomstandigheden kennen. En waarbij de koppige middenstand steeds verder moet krimpen.
Het is aan de bevolking om dit spelleke langzaam maar zeker door te hebben, en een luid en duidelijk "no pasaran" te laten weerklinken. En, wie weet, intussen zelf wat meer volxkeukens op te zetten, en tal van vrije ontmoetingsplaatsen, vol samenzijn en cultuur.
Het is slechts een kwestie van tijd.
De menselijkheid zal uiteindelijk zegevieren.
In Schoonheid, Waarheid, Liefde en Vrijheid.