Screenshot onthult hoe karaktermoord op Gentse prof Mattias Desmet werd voorbereid.
Zeven jaren sleet ik mijn broek op de aulabanken van Universiteit Gent, toen nog RUG genaamd. Dat was begin jaren negentig van de vorige eeuw. Kurt Cobain en Rage Against the Machine. De Muur en het Gordijn waren net gevallen, samen met de Stasi, die er decennialang met haar ingenieuze klik-, surveillance- en Berufsverbot-systeem op een ‘softe’ terreurmanier in was geslaagd kritische tegenstemmen monddood te maken, in alle lagen van de samenleving.
Ik leerde in de “Pol & Soc” en daarna in Criminologie behoorlijk kritisch denken, en dat zeg ik zonder enige zweem van ironie. Nooit vergeet ik vrij-denkende proffen als Doom, Prevenier, Van Mensel, Page, De Bens, Gaus, Batens, Saey, Hebberecht en vele anderen. De iconische Kruithof miste ik op een haar na. Deze vrije denkers zochten niet zozeer hun gelijk, dan wel een pittige discussie, en een pionieren in nieuwe inzichten. To boldly go where no academic has gone before.
Tijden veranderen evenwel. Universiteiten zijn momenteel heel wat schatplichtiger aan publicatiedrift, aan de politiek, aan het 'juiste denken', en aan samenwerking met het bedrijfsleven, waaronder Big Pharma, uiteraard.
Professor-psycholoog Mattias Desmet was één van de weinige academici die het aandurfde en aankon om gefundeerde kritiek te geven op verschillende aspecten van het coronabeleid en de communicatie errond, terwijl het net de rectoren van de Gentse, Antwerpse, Leuvense en Brusselse uniefs waren, die het coronabeleid de ganse tijd met hand en tand verdedigden, tot bikkelharde lockdowns, avondklokken, afstandsonderwijs, jarenlange mondmaskerplicht en coronapasjes toe. De maatregelen waren volgens hen 'noodzakelijk'. En dit lieten ze, geregeld unisono, via alle mogelijke media omstandig weten, samen met wat moraalfilosofen (Devisch, Boudry, Loobuyck) en dokters. De extreme loyauteit van rectoren naar een uiterst streng overheidsbeleid toe, was du-jamais-vu. En die loyauteit werd overduidelijk afgedwongen naar de ‘lagere’ echelons binnen de universiteiten. De case van de ontslagen kritische lector Gezondheidswetenschappen Sam Brokken aan de Limburgse Hogeschool PXL was een goed afschrikmiddel. Net als de journalistieke karaktermoord op prof Lieven Annemans, die nochtans vooral hamerde op het zwaar genegeerde welzijnsaspect van het coronabeleid, van jong tot oud.
Nadat Desmet een boek had geschreven dat internationaal steeds bekender werd, en linken suggereerde tussen de escalatie van covid-werende maatregelen en de eerste stappen van totalitarisering en massaformatie, en hij daarmee mocht langspasseren op enkele immens populaire Amerikaanse zenders, was de spanning te snijden aan de UGent. Een volgende karaktermoord diende zich aan. Maar hoe?
Op diverse sociale media fora staken enkele ‘geëngageerde’ academici en journalisten de koppen bij elkander. Er werd gebrainstormd over de beste manieren om de man zo vlug mogelijk een Berufsverbot aan te smeren.
Wanneer een prof geen strafbare feiten pleegt, en enkel een kritische tegenstem verkondigt in bepaalde materies, is het niet zo makkelijk om hem zomaar te ontslaan. Net omwille van de zo gelauwerde academische vrijheid.
Er waren het voorbije jaar hierrond verschillende publieke discussies, maar ook meer heimelijke discussies.
Wil een karaktermoord geslaagd zijn, dan moet ze iet of wat gecoördineerd worden. Er is als het ware een geheime ‘samenzwering’ nodig.
Desmet bericht in een Substack-artikel over de heksenjacht die bezig was en is op hem. .
In dat artikel heeft hij het onder meer over Eva V, reclamemaakster (o.m. voor de overheid), en bijzonder gedreven in het fervent en langdurig aanjagen van de publieke karaktermoord op Desmet. Naar haar eigen zeggen doet ze dit ‘influencen’ geheel belangeloos. Ze viseert hoofdzakelijk, maar niet alleen, Desmet, omwille van zijn 'gevaarlijke' systeemkritiek. En lijkt met haar boodschappen gemakkelijk toegang te krijgen tot tal van media.
In september 2022 verschijnt op Twitter een screenshot van een iets recentere uitspraak van Eva V op een ander socialmedia forum. En die screenshot van dat ene bericht…dat onthult ons misschien wel hoe de karaktermoord op Desmet werd gepland, van naast, en misschien ook wel binnen, de Gentse universiteit.
Je zou het bijna een samenzwering kunnen noemen, de pogingen om een gepaste stok te zoeken om een hond mee te slaan, in casu een maatschappijkritische man uit de Gentse universiteit te stoten, en daarvoor verdroten beginnen zoeken naar argumenten, of die desnoods zelf bijeen te schrijven, in een gezamenlijke dans met diverse media, die intussen een publieke brandstapel oprichten voor Desmet. Het gezochte ontslag is voorlopig nog niet verkregen, zij het dat Desmet wél werd verboden zijn boek ‘Psychologie van het Totalitarisme’ in zijn lessen Cultuur- en Maatschappijkritiek (sic) te hanteren.
Ik plaats de screenshot van het schrijfsel van Eva V hieronder, met verschillende namen weggegomd.
De screenshot hierboven is onthullend, om meerdere redenen. (En hij is ook echt, dat kan ik verzekeren, en dateert zeker van voor 10 september 2022, aangezien die screenshot op die datum op Twitter werd geplaatst)(update: volgens Eva V komt deze screenshot uit een publieke uitwisseling op Facebook).
Een klein groepje mensen, waaronder Eva V en enkele sympathiserende academici binnen de UGent, lijken daadwerkelijk samen te hebben gespannen om toch maar een futiel argument te vinden, en zelfs uit te lokken, om een kritische professor de mond te snoeren.
Eva V lijkt in het bericht hard haar best te doen een moeder van een ex-student van Desmet te overhalen om op haar beurt haar zoon te overtuigen om laattijdig klacht neer te leggen tegen Desmet, en dit omdat die laatste zijn veelgesproken boek sensu strictu niet als officiële leerstof mocht gebruiken, aangezien het juiste formulier daartoe niet tijdig was ingevuld.
Een klacht die heel vergezocht lijkt, maar die volgens Eva V haar werd aangeraden door Herbert R., gewoon hoogleraar en voorzitter van de Opleidingscommissie, die de ‘macht’ heeft proffen te sanctioneren, maar enkel na een zwaarwegende klacht . Diezelfde Herbert lijkt haar de makkelijkste procedure uitgestippeld te hebben om een (uiterst futiele) klacht tot bij hem te brengen. Dat beweert Eva V alleszins zelf in haar bericht.
Eva V verklaart in haar bericht voorts dat ze het ‘zonde’ vindt dat tot dan toe geen enkele student een klacht had ingediend tegen Desmet. En dat de Visitatiecommissie daarenboven positief was over het functioneren van Desmet als prof. En dat zint haar duidelijk niet.
Het lijkt bijna haar 'opdracht' een student te vinden, die vervolgens een klacht wordt ingefluisterd, teneinde de Opleidingscommissie het mandaat te kunnen geven Desmet te sanctioneren.
Is dit de normale gang van zaken voor een Universiteit wiens belangrijkste boodschap 'Durf Denken' is?
De gedachtenpolitie lijkt weer gearriveerd.
Verwijzingen naar Goebels zullen we hier niet maken, Godwin indachtig. Maar mag ik de naam Erich Honecker en zijn gemotiveerde Stasi-medewerkers uit de DDR toch nog even in herinnering brengen? Die waren actief in mijn jeugd, in een buurland, zeg maar. Verschillende van mijn vroegere professoren zouden deze vergelijking wel smaken, me dunkt. En al zeker de ouwe rebelse prof filosofie Jaap Kruithof, wiens prijs ik in 2011 mee in ontvangst mocht nemen, en aan wie ik dit artikel graag opdraag.
Want er is gelukkig een groeiende groep academici die waarlijk weer durft te denken, en onder meer een onafhankelijke evaluatie van het coronabeleid eist. Want dat beleid....dat koste ons immens veel, als burger en als samenleving.
Laat het nu maar gedaan zijn met deze ongeloofwaardige academische aanval op haar vrije denkers. Deze tijd heeft net heel wat discussie nodig, niet enkel over corona, maar ook over de richting van onze economie en ons geld, over onze energie en ons oorlogsbeleid en onze volksgezondheid (inclusief welzijn), en over ons onderwijs en hoe we omgaan met de kwetsbaarsten in onze samenleving, over technologie en democratie en burgerrechten, en over zoveel meer, en zoals steeds, heeft niemand de waarheid in pacht. We moeten het opnieuw oneens durven zijn, durven spreken en durven luisteren, en daarna weer samenwerken, steeds opnieuw.
Want 't is nodig. Onze grondwettelijke en academische vrijheden staan op het spel. En ik geloof zo hard in de maatschappelijke rol van onafhankelijke universiteiten. Dat is geen lachertje, en al zeker geen machtsinstrument voor de waan van de dag.
Nagedachte:
In Nederland wordt de Wet Openbaarheid van Bestuur door onderzoekers als Daniël van der Tuin aangewend om zicht te krijgen op heel wat ‘private’ overheidscommunicatie. Zo is momenteel onthuld dat er tijdens de coronacrisis een heuse Denktank Desinformatie, vol ‘influencers’ werd betaald door de Nederlandse overheid, om actief bekende critici van het coronabeleid op te sporen op sociale media en hen te doen zwijgen, of anders hen aan te klagen, te ontslaan of een publieke karaktermoord uit te lokken. Niet dat dat aantoont dat er een gelijkaardige strategie terug te vinden zou zijn in ons land, maar ik geef het toch maar even mee. Complotten komen soms gewoon uit.
