Aan het begin van de zogenaamde Coronacrisis, werd het mij vliegensvlug duidelijk, dat we met een kanjer van een politiek probleem zaten.
Ik zal geen namen noemen, maar het kwam me voor dat het gros van Intellectueel Links in Vlaanderen, of althans de luidste roepers ervan (meestal mannelijk, wit, betaald door de overheid, en met minstens één universitaire studie), sinds de lente van 2020 helemaal vast zaten in een soort Fabeltjesfuik.
Weken aan een stuk was hen via de klassieke media en een aantal corpulente linkse tv-virologen ingefluisterd, dat Lockdowns à la China de Enige Ethische Weg vooruit waren. Wie toentertijd, zoals ondergetekende, opriep tot het Zweedse model, tot Focused Protection en het gradueel opbouwen van groepsimmuniteit, met opschaling van de zorg en een identificeren van de risicogroepen, die werd meteen vertikaal geklasseerd als egoïst, neodarwinist, en vooral als extreemrechts.
De logica leek muurvast: miljoenen mensen mochten verarmen, de staatskas mocht leeg, jongeren mochten opgesloten worden, maskers en vrijheidsbeperking waren nodig, ongeprikten mochten uit het openbare leven verstoten worden, tegen gelijk welke psychologische en sociale kost, zolang het leven van zelfs de meest zieke, oude, kwetsbare mens werd gered, één voor één. By all means necessary. Want op een mensenleven màg geen prijs staan, zo was de redenering. De Moral Higher Ground was duidelijk.
En de ideologische verdwazing ging verder. Wie, zoals ondergetekende, durfde te verwijzen naar ongrondwettelijke vrijheidsberoving, naar zware censuur, naar leugenachtige propaganda, naar de pandemie aan angststoornissen en depressies, die was populist, agitator, en een héél slecht mens.
Er was immers geen vuiltje aan de lucht. Al die noodtoestandmaatregelen waren hartstikke noodzakelijk, en proportioneel, zo luidde het keer op keer bij de ‘deugers’ en logebroeders van de Vlaamse Linkse Intellectuele Elite. Twitter-archeologen kunnen deze bewering heel hard bevestigen.
De intellectuele spreidstand wordt intussen wel een beetje onhoudbaar bij Links Vlaanderen, en daarmee hoor je de laatste maanden plots heel wat minder pandemie-uitspraken uit die kant, zo lijkt het. Ja, er is grote verontwaardiging over Putin, en de ooit-vredelievende linkse Vlaamse Kerk hangt nu massaal geelblauwe vlaggen uit, steunt giga-wapenleveringen naar Kiev, eist een boycott van Russische gas en olie (ook al vernietigt dat onze welvaart en economie op korte termijn), eist open grenzen (ook al maakt dat de situatie in sommige grootstadsbuurten behoorlijk explosief), lijkt werkelijk te geloven dat de Oekraïnse komiek Zelensky de nieuwe Jezus of John Lennon is, ziet Joe Biden als woke vrijheidsstrijder en Ursula van der Leyen als groene heldin, schildert Amerikaanse Republikeinen af als misogyne, racistische, oerdomme Qanon-volgelingen, en juicht de Strijd tegen Desinformatie toe. En Desinformatie: dat is alles wat niet in de kranten staat en op teevee wordt verteld. Dat is nieuws die boze Nederlandse boeren aan het woord laat, of Russische krijgsgevangenen, of JK Rowling, of mensen met prikschade, of ongeprikt zorpersoneel die hun job dreigen te verliezen, of klimatologen die wat vraagtekens stellen bij de huidige roep om een bikkelharde klimaatlockdown ohne Ende.
De passie en de morele verontwaardiging lijken het voorlopig te hebben overgenomen van het nuchtere verstand. Het intellectualisme verhindert dat velen nog daadwerkelijk durven denken, en durven kijken naar de staat van onze samenleving, die steeds meer ontwricht geraakt, mede door een stuk linkse retoriek zoals hierboven geschetst.
(Ere wie ere toekomt: de top van de Vlaamse PVDA is het afgelopen jaar niet altijd meegegaan in de waan van de dag: zij waren tegen de segregatiepas, tegen de prikdwang voor de zorg, tegen de avondklok en tegen verdere escalatie in Oekraïne, en dat is niet niks)
Eén van de internationale linkse boegbeelden is de 93-jarige Noam Chomsky. Ik was meestal een fan van zijn radicale analyses, en zijn voorliefde voor waarheid, wars van propaganda. Ik deel ook zijn voorkeur voor het anarchisme als perspectief en politiek streefdoel. Toen hij vorig jaar opriep tot prikdwang, was ik even van mijn melk. Maar ik kan me inbeelden dat hij intussen ook op dat onderzoeksvlak intussen heel wat genuanceerder is geworden, en een aantal van de medische leugens en propaganda heeft doorprikt.
Want de prik blijkt gevaarlijker en tegelijk véél minder effectief dan beloofd, de mondkapjes helpen niet of amper, en de lockdowns zorgden voor een ware financiële en economische ramp, waar we de volgende jaren pas écht mee geconfronteerd gaan worden. Het Zweedse antilockdownmodel blijkt intussen trouwens het enige werkbare model, en groepsimmuniteit opbouwen het enige alternatief.
Ik hoop evenwel dat zoveel mogelijk van onze links-vlaamse intellectuele elite eens diep inadement en goed luistert naar wat Chomsky hen te zeggen heeft.
De VS, en deels ook Europa, is volgens Noam Chomsky een totalitaire staat geworden, met meer repressie en minder vrijheid van meningsuiting en nieuwsgaring, dan in de vroegere Sovjet-Unie. Let that sink in. Dit is waar we staan anno 2022, en dit is absoluut mede mogelijk gemaakt door een deel van zelfverklaard Links, die in haar morele hysterie niet langer het bos door de bomen kon zien.
Laten we hopen dat de verdwazing de volgende maanden ophoudt. Want we hebben Links en Rechts verdomme nodig in de strijd tegen een elite, die haar voeten veegt aan menselijkheid, vrijheid en solidariteit. En waren dat niet net de waarden waar de vroegere anarchisten, communisten, socialisten, nationalisten, liberalen, christendemocraten en groenen voor streden?
Er is véél werk aan de winkel. Onze economie moet terug op de sporen, en liefst op een menselijker maat, met meer respect voor ons leefmilieu en voor mensenrechten in Noord en Zuid. Zonder te vallen voor het Greenwashen en de Duurzaamheidscertificaten van de grootste milieuvervuilers, die ons een schuldcomplex willen aanpraten terwijl zij gewoon verder gaan. En zonder klimaatdoemdenken, die onze jongeren aan de grond doet nagelen. Er is uiteraard de noodzakelijke strijd tegen het racisme en seksisme, zonder dat die slinger moet doorslaan naar het karikaturale Politiek-Correcte denken en cancelen dat ons momenteel wordt ingelepeld door onze Mainstreammedia. Want dat dient misschien wel andere doelen dan waar wij, als empathische mensen die het goed menen met elkaar, voor staan. En zonder te vervallen in het Solidariteitsverhaaltje van Pfizer en co, want dat is zo hol en zo corrupt als iets.
En bovenal hoop ik, dat links zich kan bevrijden vanuit een soort wensdenken, een maakbaarheidsdenken, die kleine ego's plots God doet spelen over de fundamentele vrijheid en soevereniteit van anderen. En zich wat meer los kan rukken van een creativiteitsdodende Group Think zoals we de afgelopen jaren mochten zien, waarbij het kritiekloze geblaat van de juiste woorden en gedachten, en het zoeken naar anderdenkende zondebokken, de polarisering in onze kwetsbare samenleving enkel liet toenemen. Een brok bescheidenheid en hernieuwde liefde voor het ware en het schone, zou de Linkse Vlaamse Intellectuele Elite alvast niet misstaan.